Slapen in plaats van 's nachts piekeren over jouw sociaal werk: zó kan dat!
Laatst vroeg ik een jeugdwerker die vastliep in haar werk en merkte dat ze er helemaal in vastliep: 'Hoe is het in je hoofd? Druk?'
11 apr 2025
Laatst vroeg ik een jeugdwerker die vastliep in haar werk en merkte dat ze er helemaal in vastliep: 'Hoe is het in je hoofd? Druk?'
14 mrt 2025
Deze uitspraak, ik houd ervan! En dat is waarom ik zo van sociaal werkers houd. Ze zijn zo lekker open, oprecht, eerlijk.
14 feb 2025
Als je me inmiddels een beetje kent, weet je dat ik ´dat wat er is´ niet mooier maak dan het is. Dat wil trouwens niet zeggen dat ik niet van mooie dingen houd, integendeel. Ik kan heel blij worden van een 'esthetisch beeld', of een leuk item voor in huis. Zoals die Delfstblauwe vaas, die we in een set van 3 via Marktplaats hebben opgehaald een jaar geleden.
24 jan 2025
Je deed jouw werk als begeleider of hulpverlener in de jeugdzorg met zoveel passie. Dit is wat je wilde toen je je sociale studie een paar jaar geleden afrondde. En tóch merk je de laatste tijd dat je deze baan zo niet gaat volhouden... Je loopt vast. Het werk put je uit en je humeur wordt er ook niet beter van. Dat heeft effect op jou, je relatie en je privéleven.
7 jan 2025
´Dat kan je niet zeggen Joran´´Wat weet jij er nu van´´Dat is lullig voor loopbaancoaches die deze tests wel gebruiken´
3 okt 2024
Nu het niet lekker loopt in je werk als (pedagogisch) hulpverlener in de jeugdzorg en je gespannen en onrustig bent, heb je je vast al eens afgevraagd of je deze baan moet blijven doen. Sterker nog, je weet al wel dat je zo niet door kunt gaan. Er moet écht verandering komen. Als je het hier met vrienden over hebt hoor je steevast de reactie: ‘Dan zoek je toch een andere baan, er is werk genoeg in de zorg.’ Of: ‘Ik zag nog een vacature bij een andere jeugdzorg organisatie, is dat niet iets voor jou?’ Ze hebben helemaal gelijk en het is echt goedbedoeld. En je hebt er zelf ook al meerdere keren over nagedacht om een andere baan te zoeken. Je hebt al vacatures gezocht en op het punt gestaan om te solliciteren op een andere baan… maar of dat nou de oplossing is? Bovendien vind je het nogal een stap om je collega’s in de steek te laten… en trouwens: toen je aan deze baan begon was je heel enthousiast. Waar is dat enthousiasme en passie gebleven?