Je deed jouw werk als begeleider of hulpverlener in de jeugdzorg met zoveel passie. Dit is wat je wilde toen je je sociale studie een paar jaar geleden afrondde. En tóch merk je de laatste tijd dat je deze baan zo niet gaat volhouden... Je loopt vast. Het werk put je uit en je humeur wordt er ook niet beter van. Dat heeft effect op jou, je relatie en je privéleven.
Dus eigenlijk weet je al wel: Ik moet iets veranderen... in hoe ik m'n werk doe, of door een andere baan te zoeken. Al zou ik je niet aanraden om meteen een andere baan te zoeken. Waarom niet? Ik schreef er een blog over:
Stel dat je op den duur tóch een andere baan wilt gaan zoeken, nadat je onderzocht hebt wat je wilt natuurlijk😉:
Hoe moet dat dan met je cliënten en collega's in je team?
- Jouw cliënten hebben al zo weinig mensen die ze écht vertrouwen. Nu kennen ze jou net, en dan zou jij straks weggaan... Dat vind je zo naar voor je cliënten.
- In het team is al een collega uitgevallen en er is ook nog een open vacature. Het voelt zo lullig om aan te geven dat je twijfelt of dit nog wel jouw baan is. Je wilt écht jouw collega's niet in de steek laten...
- En bovendien: deze kans is je geboden en daar ben je echt dankbaar voor. En je wilde het toch ook graag?
Waarom zit je ook in deze situatie, bah!
Wat je collega's en cliënten 'niet willen teleurstellen' zegt over jou...
Natuurlijk is het geen fijn gevoel als je weet dat je je huidige werk (misschien) niet kunt blijven doen. In het schuldgevoel naar je collega's en cliënten schuilt super-waardevolle informatie over wat belangrijk voor jou is... en die wil ik je niet onthouden. Als je namelijk je collega's en cliënten niet wilt teleurstellen, vind je waarschijnlijk betrokkenheid/ loyaliteit, betrouwbaarheid en oog hebben voor de ander, erg belangrijk.
Ja, dat is toch logisch?! Wie vind dat niet?
Nou, dat denken we vaak wel, maar wat voor jou belangrijk is, is voor anderen misschien helemaal niet zo belangrijk.
Jouw persoonlijke waarden, zijn van jou.
Vrienden, familie en collega's kunnen dezelfde, maar ook hele andere waarden hebben. Als je merkt dat werk je energie kost en dat je je werkplezier niet meer is zoals het was, dan is het waardevol om jezelf af te vragen:
1.Wat (of wie) in mijn werk levert spanning op of kost mij energie?
2.Wat (of wie) in mijn werk irriteert mij?
'Ik kan m'n collega's en cliënten toch niet in de steek laten'
Stel dat je op de vragen geantwoord hebt:
'Ik raak uitgeput in mijn werk, doordat ik de hele dag 'aan' moet staan, en altijd beschikbaar moet zijn voor cliënten.'
'Het irriteert mij dat er in het team acties blijven liggen. Dan doe ik het liever zelf dan weet ik zeker dat het wél gebeurt.'
'Ja, ik vind het zo irritant dat er in het team niet naar elkaar wordt uitgesproken wat er dwarszit, maar dat er onderling wel over gepraat wordt'
Wat zeggen deze antwoorden over de waarden die belangrijk voor je zijn?
Op basis van de antwoorden lijken rust, onafhankelijkheid/verantwoordelijkheid en openheid belangrijke waarden te zijn.
Eens?
Welke waarden zijn belangrijk voor jou op basis van jouw antwoorden?
En hoe gaat het met die waarden?
Kom je daar voldoende aan toe in je huidige baan?
Waarschijnlijk niet, want de spanning, vermoeidheid en irritatie die je hebt, is er niet voor niks.
Die vertelt je juist dat jouw waarden in de knel komen.
Dat het werk te teveel energie kost en je daardoor vastloopt.
Dat je er niet meer blij van wordt.
Dat er actie nodig is, van jou!
Dat je de tijd en ruimte neemt om jouw volgende stap te bepalen...
Plan daarom nu jouw VERDER-IN-JE-WERK-GESPREK in als je vastloopt in je werk in de jeugdzorg!
Reactie plaatsen
Reacties