Als je me inmiddels een beetje kent, weet je dat ik ´dat wat er is´ niet mooier maak dan het is. Dat wil trouwens niet zeggen dat ik niet van mooie dingen houd, integendeel. Ik kan heel blij worden van een 'esthetisch beeld', of een leuk item voor in huis. Zoals die Delfstblauwe vaas, die we in een set van 3 via Marktplaats hebben opgehaald een jaar geleden.
Wat bedoel ik er wél mee?
Ik bedoel ermee: als er onrust, frustratie, verdriet of spanning is over je werk als sociaal werker, dan hoeft dat niet weg. Al denk je daar zelf nu nog anders over waarschijnlijk. Want, je hebt helemaal geen zin in de onrust, spanning en frustratie die je nu merkt in je werk. Je wilt het liefste een knopje dat je kunt indrukken, waarmee al die vervelende gevoelens weg gaan. Dus je hoopt stiekem ook dat ik in deze blog meteen drie tips geeft hoe je dat kunt doen. En ik snap dat je dat wilt. Zo dacht ik er 5 jaar geleden ook over, maar inmiddels weet ik dat accepteren de enige manier is om er minder last van te hebben (ja, echt!). En daarmee bedoel ik niet 'dat je het maar gewoon moet accepteren, en door!'. Dat is iets anders. Het helpt alleen wel om te erkennen dat je frustratie merkt, of dat je onrustig bent.
Het is wat het is.
Of soms even lekker ongenuanceerd uit te spreken wat je denkt. Nu denk je bij het bekijken van de linkerfoto misschien: jemig, wat een ongewassen hoofd. En misschien denk je ook: dat kan je niet zeggen. En ja, zo werkt het in je hoofd.
Je denk snel en filtert wat je denkt, en dat is maar goed ook, maar niet altijd handig (en ook pedagogisch verantwoord 😉 om in de Jeugdwerkerstermen te blijven). Maar ik kan gelukkig wel wat hebben, maak je geen zorgen..
En ja, je hebt gelijk. Ik zie er niet heel fris uit. Terwijl ik dit blog schrijf is het vrijdagochtend en zit ik lekker met m'n ongewassen hoofd, joggingbroek en sloffen aan achter m'n laptop. Je hebt het dus goed gezien... Nu was ik net bijna onderweg naar boven om onder de douche te springen, om daarna fris en fruitig op de foto te gaan. Tot ik me bedacht... dit is óók wie ik ben. Ik zie er normaal gesproken graag verzorgd uit, maar ik vind het ook heerlijk om zo rustig aan het werk te zijn. Ik hoef het niet mooier te maken dan het is. Moest wel even heen over 'je kunt zo écht niet op de foto gaan Joran', want 'je hoort er wel netjes en fris uit te zien, zeker voor op je website.'
Eigenlijk moet ik dan om mezelf lachen.
Want wie bepaalt dat?
Wie bepaalt wat goed is?
Daarom doe ik het nu toch... hoe werkt dat bij jou?
Wat kan wel en wat kan niet?
'Zoek het allemaal maar uit!'
Vaak moet je hier even over nadenken, omdat je voor jezelf regels hebt gemaakt over wat wel en niet kan of mag. Om je een beetje op weg te helpen, de uitspraken die ik vaak hoor:
'Ik kan nu echt geen tijd nemen voor mezelf/ kan me nu echt niet ziekmelden, we zijn al zo krap bezet in ons team'
'Ik wil eigenlijk wel wat anders, maar kan mijn jongeren écht niet teleurstellen. Ze hebben al zo weinig mensen die ze vertrouwen, moeten ze wéér opnieuw beginnen.'
'Het liefste ga ik gewoon onder een deken op de bank gaan liggen en kom ik er 2 weken niet meer onder vandaan'
'Ergens weet ik wel wat ik te doen heb, maar ik vind het gewoon zo spannend'
Wat kun je zelf nog toevoegen aan het rijtje?
Nu we toch zo lekker bezig zijn, ook nog even wat je niet zegt (en dat is misschien maar beter ook😉) maar wél denkt:
'We kunnen wel steeds zeggen dat we ons nu wél aan de afspraken gaan houden als team, maar ik weet nu al dat het niet gaat werken.'
'Rot zelf op', als die client zó tegen je tekeer gaat en jij denkt: 'Moet ik me zó voor grof vuil laten behandelen?'
'Zoek het allemaal maar uit'
'Ik ben dit gezeik spuugzat'
Of als je in een gesprek een gefrustreerde client tegenover je hebt en eigen alleen maar denkt: 'wat zeur jij nou!'
En als je écht, écht, écht eerlijk bent, zou je wel een middenvinger willen opsteken: Fuck You!
'(oh, wat erg dat ik dit allemaal denk)
Krijg je al een kleur?
Ja, waarschijnlijk niet heel handig om alles te zeggen en doen wat je denkt, daar wordt het werk ook niet leuker van. Maar het zijn wel allemaal gedachten die je bezig houden. En: deze gedachten hoef je natuurlijk niet letterlijk te nemen, want geen enkele gedachte is waar (gelukkig)!
Maar ze zijn zeker het onderzoeken waard.
Heb je deze gedachten ook:
'Hoe moet ik nu verder in je werk in de Jeugdzorg?'
'Ik weet eigenlijk wel dat ik dit niet ga volhouden zo, maar zie op tegen wat hierna komt...'
Of misschien zelfs:
'Als ik heel eerlijk ben naar mezelf weet ik wel dat ik iets anders wil doen, en ik weet ook wat ik graag wil.'
Dikke kans dat je ook nu denkt: 'ja, dat kan ik niet maken, of het is niet handig om nu weg te gaan, hoe pak ik dat aan?'
Maar als je héél, héél eerlijk bent...
Wat wil je dan?
Wie stel je écht teleur als je dát niet gaat doen?
En wat gebeurt er als je helemaal niets doet en blijft werken als jeugdwerker in deze baan?
Als je zo 'gewoon zo doorgaat'?
Hoe zit je er dan over een maand bij?
Denk je dat je dan lekker aan het werk blijft?
Aangezien hulp vragen waarschijnlijk niet je sterkste kant is, je bent hulpverlener en geen hulpvrager, help ik je graag op weg. In 30 minuten weet je wat je te doen hebt om weer lekker aan het werk te zijn!
Reactie plaatsen
Reacties